Wrzucił truchło dzika do pewnej jamy, gdzie zawsze ukrywał jedzenie. Rozejrzał się wokół, po czym biegł dalej. Wychowywał się tu, więc zrobił spokojnie gwiazdę (xD), po czym wyrobił w powietrzu salto. Jak na razie, miał przewagę, więc schował się za drzewem.

Wtem poleciało ostrze tuż koło jej głowy, wbiło się w drzewo za nią. Wyszedł zza drzewa, opierając się o nie plecami, oraz splatając ręce na piersi. Z tym lekko kpiącym uśmieszkiem wyglądało to niemal komicznie. Po chwili zaśmiał się cicho, nie wyglądał jak osoba, która zabiła ok. 8 osób. Dotknął ręką szorstkiej kory drzewa. - Zmęczyłaś się... I to strasznie. - Zamruczał dumny z tego, że miał zaledwie zadyszkę z jeszcze świniakiem na plecach.

Wzruszył ramionami, niby obojętnie. - Ależ tak, ja dbam o czyjąś formę. Wiesz, zbliżając się Igrzyska Śmierci i mam nadzieję mieć godnych przeciwników. - Mruknął patrząc na nią nadal z uśmiechem, jednak było w nim coś nieprzyzwoitego. Potem przeniósł  wzrok na wrony lecące po niebie. - Jak już tu przyszłaś... - Podszedł do niej nieśpiesznym krokiem. Opierając się ramieniem o konar drzewa. - Co chcesz robić? - Skrzywił się już chyba po raz setny przez tą rankę. Tak więc, postanowił opierać się łokciem o drzewo.

Dotknął ręką  brody, po czym usiadł sobie na runie leśnym. Nie będzie kłamał, mogli jedynie nauprzykrzać życia straży. Spojrzał w dal, próbując wychwycić jakiś ruch. Patrol zapewne jeszcze tędy nie przechodził. - Możemy pobawić się strażą, nie zabijając jej, a potem uciec. - Uśmiechnął się nikle, patrząc na gałęzie.

W sumie to oparł się plecami o konar drzewa. Zamknął oczy, wsłuchują się w przyrodę. No właśnie, słyszał ich kroki w oddali, ledwie docierające do jego ucha. - Decyduj, idą tu. - Mruknął głośno, pokazując na zachód, lecz nie otwierał oczu. Westchnął głośno, kuląc się w swojej opończy ochronnej.

Wzruszył ramionami i podał jej swój łuk. - Wątpię byś go łatwo naciągnęła. - Podał jej również kołczan z 13 strzałami, chociaż po chwili zastanowienia, zabrał jedną. Spojrzał w kierunku kroków, po czym wskoczył w krzaki i znieruchomiał.

Chłopak zachichotał widząc jakiegoś robaka. Po chwili zrozumiał, że był to śmiech piskliwy. - E... znaczy HEHEHEHE. - W chwili, gdy ujrzał węża w odległości dwóch metrów od swojej głowy, pisnął. No, ale bez przesady, rzucił w niego nożem, jednak ten w niego nie trafił. Zaczęła go ogarniać panika, więc zaczął szeleścić krzakami, wreszcie ukatrupił węża, lecz było już za późno. Słyszał kroki, a raczej odgłos biegnących strażników w jego kierunku. Przycisnął się w cień drzewa, nakrył swoją opończą. Tsa, byłby niewidzialny gdyby ktoś nie zakosił mu jej, przez przypadek w nią depcząc. Zaklnął pod nosem, po czym, wysadził jakiś cios w szczękę, ale oczywiście mu się to nie udało, więc wydał jakiś nieznany sobie dźwięk, przypominający w połowie zwierze w agonii, oraz skrzeczącą mewę. Po czym zaczął biec, ale zarył oczywiście glebę, więc ukrył się za drzewem i ubił jakiegoś dziada biegnącego za nim.