Westchnęłam głośno.
- Nic mi nie jest - mruknęłam automatycznie, lecz po chwili tego pożałowałam. Van to nie jest moja wredna rodzina. Ona nie pyta sie mnie "czy wszystko u mnie ok?" tylko po to, aby mnie później wyśmiać. Ona chce mi pomóc, dowiedzieć się, jeśli cos jest nie tak...
- To znaczy... To nie jest odpowiedni moment na takie wywody... Lepiej zajmijmy sie teraz tym co musimy zrobic, a pogadamy... później... - Usmiechnełam się lekko i wskazałam glową na drzwi.
- Może lepiej ty wejdź pierwsza.

Nieobecnym wzrokiem przyglądałam sie krzątającej po pokoju Van. Znów nawiedziła mnie wizja mojego własnego domu... Potrząsnełam lekko głową, by ją odgonić.
Luke odwrócił się od szafki ze zdjęciami trzymając jedno w ręku i przyglądając mu sie z uwagą.
- Masz może zapałki albo cos czym można rozpalić ogień? Potrafię to zrobić... że tak powiem... naturalniej, ale zajmuje mi to troche czasu, więc... - zapytał.

//Trzymasz zapałki w szufladzie? xD//

Uśmiechnęłam się lekko.
- Nie - mruknęłam. - Gdzie twoja siostra? - zapytałam.

//Oho, długi post wymysliłam .//

- I nawet nie zauważyła, że przyszłaś? - zapytałam, po czym westchnęłam. W moim domu Eric już by powiedział mamie i tacie, że jestem w swoim pokoju z jakąś obcą dziewczyną i, co gorsza, z nieznajomym chłopakiem. Wbiegliby do mojego pokoju, rodzice nieźle wkurzeni, Eric z twarzą uśmiechniętą od ucha do ucha, i zaczęliby krzyczeć. Później, gdy juz zabrakłoby im oddechu, wzięliby po głębokim wdechu i każde wyprowadziłoby jednego z moich... znajomych. Mama Vandetę, a tata Luke'a, zapewne tak, jakby byli przestępcami. Możliwe nawet, że zaprowadziliby ich do Strażników. Wtedy byłoby już po nas...
Czasami myślę, że dobrze się stało, że wybrali mnie na trybuta... Właściwie zmusili mnie do bycia nim. Myślę, że po śmierci nikt nie będzie mi nic wypominał. Będę odpowiadała sama za siebie...
Potrząsnęłam głową i rozejrzałam się po pokoju Van.

- Och... - wyrwało mi się. - Przykro mi... - Może nie miałam tak źle... Ja miałam brata, jaki by nie był, ale mimo to nie potrafiłam zmusic się do myślenie, że jest dobry i kiedykolwiek w życiu mi pomoże...
- Przykro mi - mruknął Luke i niezdarnie odstawił zdjęcie na miejsce. - Może... Chodźmy już do lasu, co? - Wyjrzałam za okno.
- Taak, powinniśmy iść.

Szłyśmy szybko, ale mimo to niebo było coraz bardziej ciemne.
- Mam nadzieję, że chociaż będzie księżyc - mruknęłam.

//i znowu do lasu //

s.t.

Po niecałych piętnastu minutach szybkiego biegu dotarłam do domu. Cicho weszłam do środka.
Rodziców nie było, mogłam się tego spodziewać. Powiesiłam kurtkę, nóż położyłam na stole w salonie
i poszłam na górę. Weszłam do pokoju siostry. Światło bylo zgaszone, ale wszystko było wyraźnie widać,
z powodu księżyca za oknem. Usiadłam na łóżku. Ivy zasnęła. Pogłaskałam ją po głowie i zeszłam na dół.
Jako, że nikogo nie było włączyłam telewizor i usiadłam na kanapie polerując i woskując nóż. Czasem
spoglądałam na wiadomości, które były tłem do moich rozmyślań.